این شهاب سنگ چقدر ترسناک است؟ خانه آدم فضایی هاست؟ - لحظه عکاسی

به گزارش لحظه عکاسی، مطالعات نو نشان می دهند که اوموآموآ(Oumuamua)یک سفینه فضایی مربوط به فرازمینی ها نیست، بلکه سنگی است که هیدروژن بیرون می ریزد.

پریسا عباسی- انتشار هیدروژن از داخل اوموآموآ ممکن است شرحی برای بعضی رفتارهای عجیب این جرم بین ستاره ای باشد.

تحقیقات تازه نشان می دهند که ممکن است شرح معقولی برای حرکات عجیب اوموآموآ وجود داشته باشد، و این جرم بین ستاره ای، هیچ ربطی به بیگانگان هوشمند ندارد.

این موضوع که میهمان عجیب بین ستاره ای ما(اولین جرم آسمانی کشف شده در منظومه شمسی ، که خارج از آن شکل گرفته است)، در حال دور شدن از جاذبه خورشید است، آن را به یک راز علمی برای دانشمندان تبدیل نموده است. زمانی که یخ داخل ستاره های دنباله دار به وسیله خورشید شروع به گرم شدن می نمایند، آنها این نوع شتاب عجیب را به خود می گیرند، اما اوموآموآ یک ستاره دنباله دار نیست. این رازآلودگی تا آنجا پیش رفت که بعضی از نظریه پردازان گفتند ممکن است اوموآموآ یک فضاپیمای بیگانه باشد.

اما مطالعه تازهی که 22 مارس در مجله نیچر منتشر شد، شرح ساده تری دراین باره دارد: ممکن است مولکول های هیدروژن محبوس در یخ زیر سطح اوموآموآ، با گرم شدن خورشید از سطح این جسم آزاد شده و حرکت اوموآموآ از کنار خورشید را کمی کندتر نموده باشند.

جنیفر برگنر، شیمی دان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، و نویسنده اصلی این مطالعه به لایوساینس گفت: دانشمندان در مشاهداتشان قادر به تشخیص مولکول های هیدروژن در اوموآموآ نبودند.

اوموآموآ برای اولین بار در اکتبر 2017 رصد شد و برای مدت چهار ماه در دیدرس تلسکوپ ها بود و سپس از دید خارج شد. این جرم آسمانی به لطف خصوصیات عجیبی که داشت، در همان مدت کوتاه، منجمان را سرگردان کرد. به گفته ناسا این جسم که شبیه به سیگار است، حدودا 400 متر طول و شاید 10 برابر لاغرتر از آن بود. محققان ابتدا تصور می کردند که این جرم ممکن است یک دنباله دار باشد، اما با نزدیک شدن به خورشید، دنباله ای تشکیل نداد و ابری از غبار و گاز از آن ساطع نشد.

اگر تغییرات غیرقابل شرح سرعت این جرم آسمانی، زمانی که در این اطراف بود، به وسیله محققان مشاهده نشده بوده، ممکن بود به عنوان یک سیارک(سنگ های فضایی که تنها تحت تأثیر گرانش حرکت می نمایند) محسوب گردد.

برگنر گفت: مطالعاتی در این خصوص انجام شدند که سعی در شرح این مشاهدات داشتند، اما هیچ کدام واقعاً نمی توانستند بدون احتیاج به سناریوهای شکل گیری بسیار خاص غیرمحتمل این کار را انجام دهند.

با این حال، شواهدی وجود داشت که یک مولکول سبک، مانند هیدروژن، ممکن است بتواند مسیر حرکت جسمی مانند اوموآموآ را تعیین کند. برگنر و همکارش داریل سلیگمن ، که یک محقق فوق دکتری در دانشگاه کرنل است، این احتمال را که هیدروژن به دام افتاده در اوموآموآ می تواند شرحی برای شتاب گرفتن آن گردد را مدل سازی کرد.

بیشتر بخوانید:

• شکار صحنه شگفت انگیز فضایی به وسیله جیمز وب

آنها دریافتند که این جسم می تواند هیدروژن کافی برای انجام این کار را داشته باشد. در این سناریو آمده: اوموآموآ در منظومه های سیاره ای دور به عنوان یک جرم معمولی و شبیه به یک دنباله دار به دنیا آمد. این جرم آسمانی صدها میلیون سال پیش، از زادگاه خود رها شد و سفری طولانی را در فضای بین ستاره ای شروع کرد، جایی که پرتوهای کیهانی به آب محبوس شده در بدنه آن برخورد نموده و اتم های هیدروژن را آزاد کردند که این اتم ها به صورت مولکول های هیدروژن دوباره با هم ترکیب شدند.

این مولکول های هیدروژن در یخ های موجود در اوموآموآ که در دمای بسیار سرد فضای بین ستاره ای، ساختاری نامنظم و شیشه مانند دارد، گیر نموده و به دام افتاده اند. همانطور که اوموآموآ در فضای نسبتا گرم منظومه شمسی ما سفر می کرد، این یخ ها شروع به ایجاد ساختاری منظم تر کردند، گویی برای تبدیل شدن به یخ کریستالی و چیزی شبیه به آنچه در زمین بود آماده می شدند. با انجام این کار، آنقدر هیدروژن فراوری شد تا بتواند جسم را کمی در برابر گرانش خورشید به حرکت درآورد.

مارکو میشلی ستاره شناس، در مرکز هماهنگی اجرام نزدیک به زمین در آژانس فضایی اروپا در ایتالیا، که در این مطالعه تازه شرکت نداشت، در سرمقاله ای در خصوص این کار نوشت: من فکر می کنم این شرح بسیار منطقی است و به عقیده من سازگارترین مدلی است که با توجه به مشاهدات کامل ما تا کنون در خصوص اوموآموآ، احتیاج به هیچ شرح عجیبی ندارد.

به گفته برگنر، احتمالاً تاثیر هیدروژن تنها بر روی دنباله دارهای معمولی که در منظومه شمسی به دنیا آمده اند، اتفاق می افتد، اما احتمالاً بر سرعت یا مسیر این اجسام تأثیر نمی گذارد، مگر اینکه آنها نیز مانند اوموآموآ ، بسیار کوچک باشند.

او گفت: اگر بتوانیم دنباله دارهای کوچک تری که از ابر اورت(نام مکانی است که به باور اخترشناسان، دنباله داران از آنجا سرچشمه می گیرند) وارد منظومه شمسی می شوند را در هنگام ورود پیدا کنیم، می توانیم به طور بالقوه آزمایش کنیم که آیا باز هم شاهد خروج گاز هیدروژن از آنها هستیم یا خیر.

منبع: Live Science