مراقب خطر پنهان چربی عضلانی باشیم - لحظه عکاسی

به گزارش لحظه عکاسی، یکی از روش هایی که پزشکان برای تخمین چربی بدن بیماران استفاده می نمایند، شاخص توده بدنی است. از آنجایی که این شاخص فقط با استفاده از قد و وزن بیمار محاسبه می گردد، بازتاب دقیقی از ترکیب بدن نیست، زیرا بیماران با شاخص توده بدنی مشابه می توانند بیماری های همراه و سطوح خطر سلامتی بسیار متفاوتی داشته باشند.

بازتاب کامل تری از ترکیب بدن را می توان با سی تی اسکن یا ام آرآی شکمی به دست آورد که می تواند انواع مختلف تجمع چربی را نشان دهد. جامعه پزشکی در درجه اول بر چربی احشایی، یعنی چربی تجمع یافته در اطراف اندام های شکمی و استئاتوز کبد، حفظ غیرعادی چربی ها در درون یاخته های کبد تمرکز می نماید.

شکل دیگری از تجمع چربی میوستئاتوز است و زمانی رخ می دهد که چربی در عضلات انباشته گردد. از آنجایی که میوستئاتوز اغلب در بیمارانی دیده می گردد که پیش از این بیمار بود i و برای بیماری دیگری تحت تصویربرداری پزشکی قرار گرفته اند، اطلاعات کمی در خصوص خطرات سلامتی آن در بیماران بدون علامت وجود دارد.

ماکسیم ناچیت، یکی از محققان این تحقیق و محقق فوق دکترا در موسسه تحقیقات تجربی و بالینی در بروکسل بلژیک، گفت: تا امروز تصویربرداری پزشکی با سی تی اسکن یا ام آرآی استاندارد طلایی برای ارزیابی میوستئاتوز استفاده می گردد.

به همین علت دکتر ناچیت و همکارانش دنبال شناسایی ارتباط بین میوستئاتوز و خطر مرگ ومیر بودند؛ در حالی که همزمان چربی احشایی، استئاتوز کبد، میوپنی (تضعیف عضلات) و چاقی را مورد آنالیز قرار دادند.

در این تحقیق گذشته نگر، محققان از ابزار هوش مصنوعی برای استخراج معیار های ترکیب بدن از سی تی اسکن شکمی در بزرگسالان بدون علامتی استفاده کردند که بین سال های 2004 تا 2016 تحت غربالگری معمول سرطان روده بزرگ قرار گرفته بودند. بروز عوارض جانبی عمده مانند حمله قلبی، سکته مغزی، یا آنوریسم (بزرگ شدن یا بیرون زدگی دیواره سرخرگ) و مرگ طی یک دوره پیگیری میانه 8.8 سال ثبت شد.

از 8982 بزرگسالی که در این تحقیق شرکت کردند، در مجموع 507 نفر حین دوره پیگیری فوت کردند. میوستئاتوز با افزایش خطر عوارض جانبی عمده همراه بود و در 55 درصد از شرکت کنندگان فوت شده در تحقیق مشاهده شد. خطر مرگ مطلق در 10 سال در افراد مبتلا به میوستئاتوز 15.5 درصد بود که در مقایسه با چاقی 7.6 درصد، استئاتوز کبد 8.5 درصد یا میوپنی 9.7درصد قرار گرفته است.

در حالی که وجود سایر عوامل سلامتی مانند چربی احشایی و استئاتوز کبد نیز با خطر مرگ ومیر بالاتر همراه بود، میوستئاتوز همچنان بالاترین مقدار را داشت.

دکتر ناچیت اعلام کرد: جالب است که این رابطه مستقل از سن یا نشانگر های چاقی مانند شاخص توده بدنی بود به عبارت دیگر به این معناست که تجمع چربی در عضلات فقط با بالا بودن سن و یا اضافه بار چربی در سایر نقاط بدن شرح داده نمی گردد.

خطر مرگ و میر بیماران مبتلا به میوستئاتوز با خطر مرگ و میر مرتبط با سیگار کشیدن یا ابتلا به دیابت نوع 2 قابل مقایسه بود. علی رغم شواهد فزاینده در خصوص عوامل خطرزای مرتبط با میوستئاتوز و این شرایطی است که هنوز در جامعه پزشکی نادیده گرفته می گردد.

به گفته دکتر ناچیت مطالعات آینده می تواند به معین اینکه آیا میوستئاتوز فقط یک نشانگر زیستی شرایط سلامت ضعیف تر است یا اینکه به طور علّی با افزایش خطر مرگ مرتبط است، یاری کند.

وی اضافه کرد: ما شاهد آغاز پزشکی شخصی هستیم که هدف آن تنظیم مدیریت پزشکی در سطح فردی بر اساس مجموعه ای از اطلاعات مانند ژنتیک، تاریخچه پزشکی، ویژگی های جسمانی، ارزیابی مولکولی پیچیده و در مقیاس بزرگ و... است. در اینجا ما نشان می دهیم که میوستئاتوز یک پارامتر قابل بازیابی از تصاویر پزشکی است که به طور معمول در بیمارستان ها انجام و شاخصی قوی در خصوص خطر مرگ ومیر یک فرد در کوتاه مدت محسوب می گردد.

یافته های این تحقیق در مجله انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (RSNA) منتشر شده است.