حذف پرسپولیس و استقلال؛ نتیجه اهدای جایگاه های ممنوعه از سوی ناکارآمد ها به کارنابلد ها - لحظه عکاسی

به گزارش لحظه عکاسی، بریز و بپاش مدیریتی ناکارآمدهای وزارت ورزش در استقلال و پرسپولیس در سال های اخیر، نتیجه ای جز حذف این تیم ها از آسیا نداشته است.

به گزارش خبرنگار ورزشی لحظه عکاسی، هر سال از مرحله آغاز فرایند صدور مجوز حرفه ای تا اعلام نهایی AFC ترس و دل نگرانی شب و روز را از این فوتبال می گرفت که مبادا سقف روی همه خراب گردد. این کابوس امسال با حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا به حقیقت پیوست و حالا سقف فوتبال در حال فرو ریختن روی سر ده ها میلیون هوادار است. تقریباً کار تمام است و راهی برای فرار وجود ندارد و باید استقلال و پرسپولیس را از فصل 2022 لیگ قهرمانان حذف شده بدانیم. اینجاست که می گوییم خزان فوتبال ایران از زمستان آغاز شده است.

حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا هر چند تلخ است اما در عین حال قابل پیش بینی بود. AFC توجیه کاملی برای این تصمیمش دارد، از مسائل سخت افزاری و مالکیتی تا داستان تکراری بدهی ها. در کنار لیست بلند بالای مسائل دو باشگاه اصلی ترین مسئله اصلی برای پرسپولیسی ها عدم واریز مطالبات کالدرون سرمربی سابق شان در موعد مقرر بوده و این مورد برای استقلالی ها نیز در عدم ارسال صحیح مدارک به نوع دیگری رقم خورده است. درست است تا پیش از امسال، هر بار با هر شیوه و راهکاری، مجوز دقیقه نودی برای حضور باشگاه ها صادر می شد ولی امسال مرغ AFC یک پا دارد.

درباره مسائل اساسی که فوتبال باشگاهی ایران دارد و حسابی روی اعصاب کنفدراسیون فوتبال آسیاست، می توان کتاب نوشت. آنقدر در این سال ها درباره مسائل ابتدایی فوتبال حرفه ای بحث شده که دیگر همه اهالی این رشته کم یا زیاد از عمق فاجعه باخبرند؛ از مالکیت مشترک باشگاه ها تا مسائل درآمدی از قبیل حق پخش و حق تبلیغات محیطی. بنابراین نمی توانیم حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان 2022 را به دیروز و امروز ربط داد. فرایند حذف استقلال و پرسپولیس مثل Delete کردن یک فایل سنگین از کامپیوتر است که یک درصد، یک درصد جلو رفته و به آخر رسیده است.

این در حالی است که نوک پیکان نقدها در عدم دریافت مجوز حرفه ای باشگاه های استقلال و پرسپولیس ابتدا به خودشان برمی گردد. جهتی که پرهوادار ترین باشگاه های ایران و آسیا در این سال ها طی کرده اند به هیچ وجه در جهت حرفه ای شدن و اداره اصولی، نبوده است، حال سؤالی که مطرح می گردد این است که چه کسی یا چه کسانی باید در همه این سال ها استقلال و پرسپولیس را از این شرایط نجات می دادند تا حالا از چاله به چاه نیفتند؟ جواب روشن است؛ مدیران عامل این باشگاه ها این مسئولیت خطیر را برعهده داشتند تا هر یک به مقدار سهم خود قدمی در جهت کم شدن مسائل این باشگاه ها بردارند.

با نگاهی به لیست مدیران سرخابی در دهه های گذشته و بررسی عملکرد آنها، کمتر مدیری را می توان پیدا کرد که در دوران ریاستش، هرچند قدمی کوتاه، اما مفید در جهت حل مسائل برداشته باشد. به غیر از این عده که مطمئناً در این لیست تعدادشان کمتر از از انگشتان یک دست است، سایرین فقط نام های شان با هم فرق می کند و عملکرد ها تقریباً مشابه است.

مدیران استقلال و پرسپولیس هر کدام در دوره ای آمده اند و به جای اینکه باری از روی دوش باشگاه بردارند، سنگینی جدیدی اضافه کردند و رفتند پی کارشان. بدترین اتفاق ممکن اما این بوده که خیلی از مدیرانِ نالایق این باشگاه ها بعد از خرابی هایی که در پشت سر خود به جا گذاشتند، به جای توضیح و بازخواست، پاداش گرفتند و سر از مسئولیت های بعضاً بزرگتری مثل ریاست مجوعه های ورزشی بزرگ درآوردند. این همان ایراد اساسی است که در این سال ها همیشه تکرار شده و افراد به درستی در جایگا ه های شان قرار نمی گیرند، موضوعی که دقیقاً در استقلال و پرسپولیس رخ داده و افرادی به مدیریت باشگاه ها رسیده اند که این جایگاه ریاست برای آنها ممنوعه بوده است.

موضوع دیگر حائز اهمیت این است که این مدیران از طریق چه افرادی بر مسند کار آمده اند. همه می دانیم که مدیران استقلال و پرسپولیس و اعضای هیئت مدیره ، از طریق وزیر ورزش انتخاب می گردد ولی با چه سازوکار و اصولی؟ استقلال و پرسپولیس در این سال ها اغلب حیاط خلوت مدیرانی بوده که یا از حضور در این باشگاه ها در پی رزومه سازی و گرفتن سمت های دیگر بوده اند یا اینکه با سفارش و مناسبات سیاسی سر از فوتبال در آورده اند.

در هیچ دوره ای در مجموعه ورزش ایران به شرایط بغرنج استقلال و پرسپولیس با این هواداران میلیونی، به چشم یک مسئله حیاتی نگاه نشده و بیشتر بحث سربار بودن برای این باشگاه های وابسته و زیان ده مطرح بوده است. کارنابلد ها در این سال ها ناکارآمدهایی را در راس باشگاه های استقلال و پرسپولیس قرار داده اند. این بریز و بپاش مدیریتی، بیشتر شبیه به پاداشی است که برای اقدامات و مأموریت های گذشته آنها اهدا شده؛ پاداشی که حالا حذف این تیم ها را از آسیا در پی داشته است.

با این فرمان نمی دانیم باید از حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا چه حسی داشته باشیم؟ از یک طرف می توانیم ناراحت باشیم که هواداران میلیونی این باشگاه ها از نعمت حضور تیم محبوب شان در رقابت های آسیایی محروم هستند و از سوی دیگر می توانیم خوشحال باشیم که با این اتفاق، شاید مجموعه فوتبال و ورزش ایران برای یک بار هم که شده به خودش بیاید و فکری اساسی برای سال آینده کند. مسائل استقلال و پرسپولیس مثل غده های سرطانی بدخیمی هستند که در این سال ها با بی توجه ای مدام بزرگتر شده اند و حالا حتی حیات شان را به خطر انداخته است. فوتبال ایران و آسیا در همه این سال ها با بیماری مزمن استقلال و پرسپولیس مدارا کرده و شاید بد نباشد امسال همه به فکر درمان قطعی این بیماری باشیم.