نگاهی فوق العاده به اعماق زندگی کارمندی در سریال جداسازی - لحظه عکاسی

به گزارش لحظه عکاسی، شاید اینکه تهیه نمایندگی و کارگردانی سریال جداسازی به عهدۀ بن استیلر است باعث شده باشد برخی ها فکر نمایند که ژانر آن کمدی است. البته لحظات شاد و مفرحی در این سریال وجود دارد، اما به هیچ وجه کمدی نیست.

به گزارش لحظه عکاسی؛ این سریال که دن اریکسون فیلمنامۀ آن را نوشته، نمونه ای مجذوب نماینده و درخشان از ژانر مهیج و تخیلی است که داستانی گیرا و پرکشش دارد و لحظه به لحظه کشش آن بیشتر هم می گردد. در هر قسمت پرسش ها و معما های زیادی وجود دارد که بیننده را در پی پاسخ به تماشای قسمت بعدی می کشانند.

علاوه بر این، این سریال مثل مطالعه ای عمیق دربارۀ شخصیت آدم ها و همینطور نگاهی نقادانه به نظام سرمایه داری است؛ نگاهی به اینکه چطور کار می تواند روی زندگی ما اثر بگذارد و شرکت ها و نهاد های مالی تا کجا حاضرند برای رسیدن به اهدافشان پیش بروند.

قسمت اول سریال مقدمه ای بسیار مجذوب نماینده برای طرح این پرسش ها است. داستان از این قرار است که یک شرکت بزرگ و پرسابقه به نام صنایع لامون تکنولوژی جدیدی اختراع نموده که می تواند خاطرات یک آدم را جداسازی کند (یعنی می تواند خاطرات او را به بخش های جداگانه ای تقسیم کند). این شرکت کارمندانی را استخدام نموده است که داوطلب این جداسازی هستند. یک تراشه در مغز آن ها کار گذاشته می گردد و فکر آن ها به دو بخش تقسیم می گردد.

شخصیت اصلی سریال یکی از کارمندان لامون به نام مارک است. مارک در زندگی شخصی اش دچار غم و اندوه بزرگی شده و تصمیم گرفته خودش را داوطلبانه در معرض جداسازی قرار دهد تا حداقل در طول هشت ساعتی که مشغول کار است از رنج یادآوری غم هایش رها باشد. از این طریق ما به جواب یکی از پرسش هایمان می رسیم: چرا کسی باید حاضر گردد زندگیش را به دو نیمۀ جداگانه تقسیم کند؛ جواب درد و رنج است.

شخصیت کاری مارک هیچ خاطره ای از گذشته ندارد و اصلا نمی داند که وقتی پایش را از محل کار بیرون می گذارد قرار است کجا برود. در واقع شخصیت کاری مارک اصلا خواب و استراحت ندارد، چون خوابیدن و استراحت کردن بر عهدۀ شخصیت خارجی است.

شخصیت خارجی مارک هم به همین صورت هیچ چیز از زندگی شخصیت داخلی (یا شخصیت کاری) نمی داند. شخصیت کاری مارک حتی اگر در تمام طول روز تحت شکنجۀ روانی باشد خیلی چیزی متوجه نمی گردد. این اشاره ای به رفتار نظام سرمایه داری است که در آن از ساعت 9 صبح تا 5 بعدازظهر کارفرما ها مالک شما هستند و کنترل و اختیار شما را به دست دارند.

می دانیم که مارک به خاطر خلاصی از رنج تن به این وضع داده، اما همکارانش چه؟ در ابتدای سریال هنوز از دلایل آن ها چیزی نمی دانیم؛ آنچه ما در شروع می بینیم محیط کاری آن هاست. مارک و سه همکار دیگرش با هم یک تیم واحد را شکل می دهند که تمام روز در کابین های خودشان در یک اتاق سفید بدون پنجره مشغول کار هستند.

طراحی بصری فیلم فوق العاده است و محیط داخلی شرکت لامون تصویری بسیار سوررئال و عجیب دارد. در عین حال خیلی چیز ها و اتفاقات روزمرۀ آشنا در آنجا هست که هرکسی که در یک شرکت کار نموده باشد آن ها را تجربه نموده.

اما آن چیزی که این سریال را به اثری واقعا ممتاز و برجسته تبدیل می نماید نفوذ و جستجویی است که در عمق فکر شخصیت ها دارد. هم لحظات تنهایی مارک و هم ارتباطات عاطفی او با همکارانش به خوبی به تصویر کشیده شده اند.

آدم هایی که روی کار این افراد نظارت می نمایند خودشان جداسازی نشده اند. رئیس مارک در شرکت شخصی به نام خانم کوبل است که پاتریشیا آرکت نقش او را کاملا استادانه ایفا نموده است. باید منتظر باشیم که سال جاری آرکت به خاطر این بازی کلی جایزه بگیرد. مثلا حتی لحن صدای او موقع صدا زدن مارک، یک جور لطافت دروغین و شوم دارد که مو به تن آدم راست می نماید.

آرکت تنها بازیگر درخشان جداسازی نیست. اسکات در نقش هر دو شخصیت مارک عالی ظاهر شده و بازیگرانی که نقش همکاران او را دارند هم به همین مقدار فوق العاده اند.

همینطور که سریال به پیش می رود اطلاع ما از شخصیت های دیگر داستان و اتفاقاتی که در شرکت می افتد بیشتر می گردد. اما هر چقدر بیشتر می فهمیم تشنه تر می شویم؛ جداسازی هر چقدر جلوتر می رود و هر چقدر بیشتر به ما اطلاعات می دهد، رازآمیزتر و معماگونه تر می گردد. دو قسمت آخر فصل به قدری هیجان آور و پر کشش است که واقعا صبر کردن برای تماشا فصل بعدی را سخت می نماید.

اگر بگردد انتقادی به سریال کرد همین است که فصل اولش هیچ خاتمه مخصوص و راضی نماینده ای که تا حدی اشتیاق ما را جواب بدهد ندارد. اگر استودیوی اپل تی وی فصل بعدی این سریال را نسازد باید به آن ها نامه بنویسیم و ازشان شکایت کنیم!

• کارگردان: بن استیلر (Ben Stiller)
• فیلمنامه نویس: دن اریکسون (Dan Erickson)
• بازیگران: آدام اسکات (Adam Scott)، پاتریشیا آرکت (Patricia Arquette)، دیکن لاچمن (Dichen Lachman) و دیگران

منبع: slashfilm