کشف تماشاخانه نرون بعد از 1950 سال - لحظه عکاسی

به گزارش لحظه عکاسی، یکی از جستجوشده ترین سازه های رومی در دنیا بالاخره پیدا شد. این سازه تماشاخانه نرون، محلی خصوصی برای تفریح بود که نرون، امپراتور بدنام روم، آن را در دوران حکومت بحث برانگیزش که از سال 54 تا 68 میلادی دوام داشت، بنا کرد.

به گزارش راهنماتو، برطبق مورخ رومی، تاسیتوس، نرون آتش سوزی بزرگ روم ـ که 70 درصد از شهر را در سال 64 میلادی نابود کرد ـ از روی صحنه یک تماشاخانه نظاره نموده است. بسیاری از اندیشمندان باور دارند که تماشاخانه مورد نظر همان تماشاخانه نرون بوده، زیرا در ساحل غربی رودخانه تیبر و بسیار دورتر از آتش سوزی ای که شهر را نابود کرد قرار داشته و به همین علت مأمن خوبی محسوب می شده است.

داستان تماشای آتش سوزی شهر روم به وسیله نرون با چهره شاد یک داستان آخرالزمانی به نظر می رسد. اما اکنون تردیدی نیست که تماشاخانه نرون در روم باستان سازه ای بوده که زمانی انواعی از اجرا های زنده را میزبانی می نموده است.

تماشاخانه نرون: محلی برای نمایش استعداد های نرون

تماشاخانه افسانه ای نرون در جریان کاوش هایی در شهری در مجاورت واتیکان پیدا شد. این تماشاخانه در زیر باغ محصور یک قصر قرن پانزدهمی به نام پلازو دلا روور پیدا شد. این قصر را کلیسای واتیکان ساخته بود و هنوز هم به عنوان ستاد اصلی کلیسا از آن استفاده می گردد.

کاوش ها در این قصر باستانی با هدف محافظت از این سازه متعلق به عصر رنسانس شروع شد و محققان می خواستند اطمینان حاصل نمایند که تبدیل کردن بخشی از فضای پلازو دلا روور به هتل لطمه ای به این سازه نمی زند و آن را برای نسل های بعدی حفظ می نماید.

اما باستان شناسان و مورخان حالا چیزی درباره این قصر می دانند که قبلاً نمی دانستند، حداقل با اطمینان نمی دانستند. آن ها می دانند که باغ قصر دقیقاً در محلی ساخته شده که نرون، امپراتور روم باستان، 14 قرن پیش تصمیم گرفت سالن نمایش خصوصی خود را در آن بنا کند.

پلینی بزرگ، یکی دیگر از مورخان رومی قرن اول، نیز نوشته است که تماشاخانه در مکانی عمومی که درنهایت در آن پیدا شد، ساخته شد. بر اساس شباهت هایی که بین ویرانه های تماشاخانه با توصیف های پلینی از آن وجود دارد، به نظر می رسد که جستجو های طولانی برای یافتن سالن نمایش نرون با موفقیت به خاتمه رسیده باشد.

سالن نمایش نرون قطعاً شاهد بازی ها و اجرا های متعدد بوده است. اما امپراتوری که آن را ساخت و صاحبش بود، حق ویژه ای برای اجرا های خود روی صحنه و در مقابل مخاطبان قائل بود؛ مخاطبانی که هیچ چاره ای جز تحسین کوشش های هنری نرون با تشویق های پرشور نداشتند؛ فرقی نداشت این اجرا ها خوب یا بد باشند.

سالن تئاتر نرون بعد از 1950 سال به روی عموم باز شد

باستان شناسان در زیر باغ هتلی که بنا بود در این محل ساخته گردد، دو سازه آجری عمودبرهم پیدا کردند. یکی از این سازه ها بخش اصلی تماشاخانه شامل صحنه ای رو به غرب و بخشی نیم دایره ای بود که آن را محصور نموده بود. سازه دوم محل نشستن مخاطبان بود و کاوش ها ویرانه هایی از طرح کلی پله ها، دیوار ها و ورودی ها را پیدا کردند که شکل و هدف سازه را فاش می نماید.

آخرین مدرکی که توانست هویت سالن تئاتر را معین کند، مهر هایی بود که روی آجر ها زده شده بود. آجر هایی که برای ساخت تئاتر استفاده شده بودند مهر دوران امپراتوری ژولیو-کلادیان (27 قبل ازمیلاد تا 68 بعدازمیلاد) را روی خود داشتند. این مدت دوران حکومت نخستین امپراتور از 5 امپراتور روم است که نرون آخرین نفرشان بود.

دومین سازه ای که باستان شناسان پیدا کردند، ساختمانی برای نگهداری لباس ها و وسایل بود. این ساختمان اضافی در مقابل مجموعه سالن تئاتر بسیار ساده بود، اما وجودش برای امپراتوری که می خواست به عنوان حامی برجسته هنر، و البته بازیگری بسیار باشکوه در نوع خود، معروفیت کسب کند، ضروری بود.

تاریخ روم، لایه لایه کشف شد

حفاری ها در محل به یافتن مجموعه حیرت انگیزی از اشیاء باستانی و ویرانه هایی منجر شد که جزییات تازه ای درباره روم، از زمان تولد این امپراتوری تا مرگ آن در قرن پانزدهم را روایت می نمایند.

یکی از یافته های شایان توجه به گفته باستان شناسان، چندین لیوان شیشه ای رنگی و قطعاتی از سفال بود. این اشیاء از این لحاظ غیرمعمولی هستند که از آن دوره اشیاء کمی پیدا شده اند و رویهم رفته اطلاعات کمی درباره آن دوران روم در دسترس است. تا قبل از این فقط 7 جام شیشه ای متعلق به آن دوران پیدا شده بود، اما 7 مورد دیگر در حفاری های اخیر پیدا شدند.

باستان شناسان رومی در سال 2020 توانستند ویرانه های یک قصر باشکوه که به کالیگولا تعلق داشت را پیدا نمایند. کالیگولا رقیب نرون، بدنام ترین امپراتور روم بود. این قصر علاوه بر آنکه شامل خانه ای بزرگ بود، زمین هایی شامل چندین باغ و یک پارک حیات وحش خصوصی داشت و در محلی قرار گرفته بود که هم در دوره خودش و هم اکنون، مرکز شهر به شمار میرود.

قرار است که ویرانه های سالن تئاتر نرون بعد از مطالعات کامل دوباره پوشیده گردد. این کار به حفظ مکان یاری می نماید.